Van de mist naar de zon.

Na aankomst in Sa Pa waren de jassen zeker geen overbodige luxe. De temperatuur viel nog wel mee, een graadje of 15, maar er hing mist en het regende. We wisten dat er grote kans was op minder weer, dus niet getreurd. Het was er zeker groen en we zaten midden tussen de bergen. Met een negen-persoons taxibus naar ons hotel gebracht. Dit was een reis van meer dan een uur over een slingerweg heel hoog de bergen in. Op tijd boven want mijn maag begon ietwat te protesteren van al die bochten. En hoe hoger we kwamen, hoe minder er te zien was. De mist hing in Sa Pa in de straten en we konden vanuit de kamer niet eens de overkant van de straat zien. De kamer was pas om 13:00 uur klaar, dus eerst maar een beetje gehangen in het restaurant en daarna door het dorp gewandeld. En nog steeds regende het ?. De kamer was op de bovenste verdieping met een balkon. Nu alleen nog uitzicht. De volgende morgen was het een stuk opgeklaard en het was droog, dus de wandelschoenen aan en een heel stuk naar beneden afgedaald. Tegen de berghelling was een dorpje aangeplakt. En rondom allemaal rijstvelden. Halverwege het dorp een kantoortje met kaartverkoop voor het bezichtigen van de rest van het dorp (geld verdienen hebben ze hier ook al uitgevonden?). Maar het was zeker de moeite waard. Na drie uur te hebben rondgedwaald met de taxi weer naar boven. Dat was geen overbodige luxe. De benen wilden niet erg meer en het bleek toch nog een rit van zeker twintig minuten stijl naar boven.

De volgende dag met een gids een trekking gemaakt door een ander deel van de omgeving van Sa Pa. Hebben we de eerste dag zelf over de “gewone weg” gelopen, nu ging het dwars door de rijstvelden en een bamboebos. Onze schoenen waren twee keer zo groot van de modder en de broeken zagen er ook niet meer uit. Maar het was een prachtige tocht. Onderweg nog door verschillende dorpjes waar de vrouwen in prachtige klederdracht alles proberen te verkopen wat maar kan. Na het Sa Pa avontuur stond Halong Bay op het programma.

Om van hier naar Ha Long Bay te komen gaan we eerst met een luxe Limousine-bus naar Hanoi. Daar 1 nacht in ons vertrouwde hostel en dan de volgende morgen vroeg uit de veren om met de bus naar Ha Long Bay te gaan. Daar zou ons cruiseschip wachten voor een tocht van 3 dagen op de zee tussen de rotsen van het kalksteengebergte.

Aangekomen op Halong blijkt dat onze cruiseboot er iets anders uitziet dan wij verwacht hadden. De door ons geboekte kamer met balkon was al reeds aan anderen vergeven en aangezien de boot maar 2 balkons had was er geen andere optie dan dit te accepteren. Kort hierop volgde een tweede teleurstelling. Wij hadden een 3 daagse cruise geboekt met 2 nachten aan boord. Dit bleek later 1 nacht aan boord en 1 nacht in Cat Bah, een `dorpje` middenin het natuurreservaat van Halong Bay. Op het moment dat wij dit hoorden was dit wel een grote teleurstelling maar achteraf bleek het een geweldig keus.

Ondertussen waren onze koffers ingeladen, de boot vertrokken en was het ook al donker geworden. Helaas wel wat bewolking, dus we hebben geen zonsondergang kunnen zien. Misschien de volgende dag. ´s Ochtends van boord gegaan en een parelkwekerij bezocht en daarna een kanotochtje gemaakt langs de bergen. Mooi om de omgeving op deze wijze te zien en leuk om te constateren dat er mensen zijn die doodsangsten uitstaan in een kano. Een ietwat mollige dame uit Ierland uit ons gezelschap was werkelijk doodsbenauwd. Later bleek dat ze ook niet kon zwemmen. Uiteraard had ze wel een reddingsvest om maar of ze daardoor zou blijven drijven?? Ook zijn we nog naar een grot geweest en naar een strand waar we konden zwemmen. “s Avonds onze eigen Vietnamese loempia gemaakt en gegeten. De volgende dag zijn wij overgestapt op een andere boot omdat de mensen die 2 dagen hadden geboekt weer terug gingen. Met deze boot verder doorgevaren in Halong waar het eigenlijk het mooist is. Als je ooit richting Halong wil gaan, ga dan minstens drie dagen. Hier hebben wij door prachtige rotsformaties gevaren en een stop gemaakt op een eiland waar iedereen zou willen wonen, zo ontzettend mooi. Samen met de anderen die op onze boot zaten zijn we daar gaan zwemmen. Wat een oase van rust. Een schitterend wit strand met palmbomen. Maar dan blijkt de wereld toch ook weer HEEL klein te zijn. Komt er uit het niets een klein vissersbootje aan met 3 toeristen. Ze klimmen aan wal en Corry en ik kwamen ons deze mensen eigenlijk wel bekend voor?? Wij nog even raden waar ze vandaan zouden komen. In iedere geval uit de omgeving van Sri Lanka, Maleisie of India. Tot wij hen plotseling horen praten: Nederlands. Toen viel ineens het kwartje. Wij hadden hen eerder onze vakantie ontmoet toen wij op de nachttrein naar Sa Pa stonden te wachten. Ron had toen nog enkele foto´s van hen gemaakt maar om deze naar hen te versturen waren wij vergeten. Dit konden wij nu alsnog doen….Als we internet hadden gehad. Uiteraard wel even telefoonnummers uitgewisseld waarna zij met hun rondtrip verder zijn gegaan.

Na een te hebben overnacht in een homestay op het eiland, die wij trouwens met de fiets moesten bereiken, zijn we de volgende dag weer met de fiets richting de boot gegaan. Deze kwam zoals gewoonlijk exact op tijd en hierna koers richting Halong gezet. Nog even een lunch op de boot waarna we met de bus richting Hanoi zijn gereisd. In de bus zit ik dit verhaal te schrijven en zal het hierna gelijk online zetten. Ja je leest het goed. Ondanks dat Vietnam soms 30 jaar terug in de tijd is hebben wij gewoon wifi in de bus.

Als we straks in Hanoi aankomen gaan we richting het station waar de nachttrein ons naar Hue zal brengen. Een afstand van ongeveer 500 km maar de trein doet er ruim 12 uur over. De NS doet het dus nog niet zo slecht. Na Hue gaan we waarschijnlijk richting Hoi An maar daarover later meer.