Het grote aftellen is begonnen. Nog máár 6 dagen en dan zijn we weer terug in ons koude kikkerlandje. De afgelopen weken zijn best snel gegaan en als ik er op terug kijk, hebben we ook nog veel gedaan en gezien.

De laatste weken in Thailand zijn we gaan eilandhoppen. Na Ao Nang hebben we de boot genomen naar het eerste eiland: Koh Lanta. Na een heerlijke boottocht van iets meer dan een uur, lekker op het voordek in de zon, staat de taxi naar het resort al op ons te wachten. Bij de pier is het plaatsje best wel toeristisch, maar verder op het eiland is het heerlijk rustig. Op loopafstand van ons complex zijn voldoende restaurantjes, dus dat zit wel goed. Om de omgeving van dit prachtige eiland te verkennen, hebben we een boottocht geboekt en gaan snorkelen en zwemmen in het meest heldere water wat je ooit hebt gezien. Zwemmen tussen prachtige koralen en vissen. Als ultiem hoogtepunt zwemmen we in een grot. Ja, je leest het goed ´WE´, want zwemmen in zee vind ik al niets (ik moet kunnen staan op de grond), maar zwemmen in een grot, brrr. Maar…, je begrijpt hoe groepsdruk werkt, dus toch maar mee gegaan. En ik moet zeggen: schitterend. In het midden van de grot blijkt deze open te zijn, een soort krater en kun je de lucht zien. Er is ook een strandje en er zijn bomen en struiken. Bijzondere foto's gemaakt en weer iets afgestreept van de bucket-list.

Het volgende eiland was Koh Phi Phi. Wat een verschil met Koh Lanta. Op dit eiland kun je alleen maar lopen, auto’s en brommers zijn niet toegestaan. Aangekomen bij de pier, worden de koffers op een handkar naar het hotel gebracht. Halverwege de weg is een gemeen heuveltje, maar zoals een galante ridder betaamd, is Ron niet beroerd om de bellboy een handje te helpen en mee te duwen. Dan blijkt dat je je wel 25 voelt, maar in werkelijkheid toch een paar jaartjes ouder bent. Met het zweet op zijn rug en een hartslag van 200, bereiken ze de top. Gelukkig hebben we hier 5 dagen om bij te komen. Koh Phi Phi is, samen met Phuket, hét partyeiland van Thailand. Wij zitten aan de rustige kant, maar op het andere strand is het elke avond tot laat in de nacht feest met loeiharde muziek. Ook dan weten we weer dat we geen 25 meer zijn. Bij ons resort kunnen we ons prima vermaken met een heerlijk zwembad en het strand voor de deur. Dus ook dit was weer een goede keus.

En dan naar Phuket. Na Koh Phi Phi waren we voorbereid op veel muziek en mensenmassa’s. Het hotel ligt aan een doorgaande straat met redelijk veel verkeer, maar op de kamer hadden we daar geen last van. Het zwembad was niet meer dan een grote badkuip, maar voldoende om ’s middags even af te koelen. Wat je in Phuket gezien moet hebben is Banga Road. Overdag een normale straat met winkeltjes en eettenten. Maar ’s avonds verandert dat in een Walking street met keiharde muziek en alléén maar bars, waar schaars geklede dames in palen dansen en waar je wordt uitgenodigd voor een gezelschapsspel, genaamd “Poessie-pingpong”. Nou ben ik niet zo van de spelletjes, ik hou ook niet van midgetgolf, dus dat hebben we maar niet gedaan. Omdat we dit hotel maar voor twee nachten konden boeken, i.v.m. topdrukte vanwege Chinees Nieuwjaar, hebben we ook nog twee nachten in een hotel vlakbij de luchthaven gezeten. Heerlijk rustig en vlak bij het strand. Hier eindigt het Thailand gedeelte.

We reizen nog even verder. Na een vlucht van 1 uur aangekomen in Maleisië. Kuala Lumpur is ons niet onbekend, want hier zijn we 4 jaar geleden ook al eens geweest. Je merkt wel dat het gelijk een heel andere cultuur is. Het is een metropool met gigantische wolkenkrabbers en heel veel lichtreclames. Straten die zo breed zijn als de A15 én hier vieren ze ook Chinees Nieuwjaar. Overal waar je kijkt zie je rode lampionnen en elke shopping mall is versierd met Chinese tafrelen.

Na 3 dagen is het tijd om door te reizen naar Malakka. Met de bus in 1,5 uur naar een stad met een Hollands tintje. In de tijd van de VOC was Malakka een belangrijke havenstad voor de handel met China. Er zijn ook nog verschillende oude gebouwen te vinden met een Hollands tintje. In het weekend is er een leuke markt in de Jonker Street. 1,5 km lang alléén maar eetstalletjes en kraampjes met van alles en nog wat. En héél véél mensen. Een bijzonder tafereel zijn de verlichte Trishaw’s. Dat zijn fietstaxi’s die versierd zijn met ‘Hello Kittie’ of ‘Pokemon’. ’s Avonds zijn deze fietsen verlicht en voorzien van harde techno muziek. Wij hadden een wat oudere bestuurder en hij had Ed Sheeran op zijn telefoon. Dat vonden wij wel wat toepasselijker. Na een ritje van 30 minuten, waarbij het zweet van de bestuurder van zijn hoofd liep, hebben we weer de benenwagen genomen en verder geslenterd op de markt.

Eén van de vaste onderdelen van de dag is eten. Zo ook op de markt. Er is een overvloed aan eetkraampjes, maar wat ga je kiezen. Ze hebben hard gekookte eieren (nog in de schil) in heel donker bruin water, het zal wel een saus zijn. Gefrituurde kippenpoten, of eigenlijk de voeten van de kip. Visballetjes in currysaus en allerlei soorten schelpdieren op de bbq. Soms ruik je een heerlijke geur, maar ziet het er niet uit. Dan gaat je neus ineens krullen van de stank, maar is het overheerlijke kipfilet met een krokant korstje. De keus is dit keer gevallen op de kipfilet en iets van ras patat. Ron heeft er nog een bak Pad Thai bij genomen en zo is ons buikje weer gevuld.

Na Malakka gaan we de laatste grens over (met de bus) naar Singapore en dan komt echt het eind in zicht. Volgens internet is er in Signapore heel veel te zien, dus daar komt zeker nog een verhaal van.

Tot dan.