Weer vroeg opgestaan om vandaag een fietstocht door Mandalay te gaan maken. Eerst met de tuk-tuk naar een van de “Bovag” fietsenverhuurders gegaan. Daar aangekomen bleek dat wij Hollanders toch altijd wel van de vroege zijn. De betreffende handelaar moest nog wakker gemaakt worden maar toen deze eenmaal wakker was hadden wij ook een ruime keus uit…..schroot. Fietsen die je bij ons op marktplaats zelfs niet voor “gratis af te halen” kwijt raakt en waarbij je bij Reinis voor moet betalen. Maar goed we hadden fietsen. Na ongeveer 1 km ontstond op de fiets van Ron al het eerste probleem. De ketting lag ernaast. Handig als altijd en met hulp van een behulpzame Birmees werd de fiets snel gerepareerd en konden we verder…10 meter. Weer de ketting eraf. Een groter onderzoek naar de oorzaak leerde dat het achterwiel niet goed vast zat. Terug naar de bovag-dealer en een andere vertrouwde verhuurder bezocht die een oude maar wel bruikbare fiets kon leveren. Ondertussen was de rest van de groep al doorgefietst dus was het de vraag of wij die ooit weer zouden vinden. Maar wat schetste onze verbazing. Dit lukte al heel snel.

De gezamenlijke fietstocht door Mandalay was wel een spektakel. Ondanks de verkeersdrukte lukte het ons om als een colonne (20 fietsen) door de stad te rijden waarbij wij nagenoeg overal vrije doorgang kregen. Wij waren voor de Birmezen wel een vermakelijke attractie want overal werden wij nagezwaaid en op de foto gezet. Iets wat trouwens veel Birmezen willen. Met zo’n grote Europese reus, die haar op zijn armen en benen heeft, op de foto is iets wat veel Birmezen willen en daar moet je als toerist dan maar aan toegeven.

Tijdens de tocht werden vele tempels bezocht en moest ook nog even geklommen worden naar de Mandalay Hill vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over de stad.

Na een vermoeiende dag werd ons schroot weer afgeleverd en zijn we naar ons hotel gegaan om ons op te maken voor de komende 2 dagen….fietsen. Ons werd verzekerd dat wij hierbij wel goede fietsen zouden krijgen dus konden we met een gerust gevoel gaan slapen.

De volgende morgen stond er een gids met begeleider, 2 tuk-tuks als bezem-tuks en een 20 tal goede mountainbikes op ons te wachten voor een tweedaagse trip langs en over de Ayeyarwaddy rivier. Hierbij werden weer een groot aantal pagodes bezocht en ook de U-Bein brug. Een teak-houten brug van 1 km lang wat een toeristisch hoogtepunt is. Nadat we de rivier overgestoken waren hebben wij de plaats Ava, ooit de eerste hoofdstad van Birma bezocht. De 2^e dag weer op de fiets naar Mingun. Daar staat het restant van een pagode wat ooit de grootste ter wereld had moeten worden. 150 meter hoog !!. Maar toen de koning die hem liet bouwen overleed, dachten zijn kinderen er anders over en stopten met de bouw zodat deze “slechts” 50 meter hoog is geworden. Wel van massief baksteen gemaakt. Door een aardbeving is deze pagode gedeeltelijk ingestort en daarom wel gaaf om te zien. Na afloop van de fietstocht met de boot weer de rivier over om te ontspannen in het hotel.

Hierna stond Bagan op het programma. Met de bus via enkele stops naar Bagan dat bekend is om zijn duizenden tempels en daar aangekomen bleek ook dat dit er inderdaad duizenden zijn. Al vanuit de bus zagen wij de pagodes overal in het landschap staan. De dag was 7 december. Onze gids had speciaal voor deze gelegenheid een taart laten aanrukken en werd Ron tijdens het ontbijt luid toegezongen. Na deze plechtigheid stonden er een 10 tal koetsen voor het hotel voor een rondtrip naar de pagodes. Met deze koetsen werden de meest belangrijke pagodes aangedaan en nadat wij ’s middags bij ons hotel weer waren afgezet zijn wij met de groep op E-scooters nog een tocht door het grote pagode-gebied gaan doen. De volgende morgen werd ons hoogtepunt van onze Azië reis. Bagan bekijken vanuit de lucht in een hete luchtballon. ‘s Morgens weer vroeg op. Maar nu echt vroeg. Om 05.15 werden wij opgehaald zodat wij ook de zonsopkomst konden gaan zien. Bij aankomst op het vertrekterrein konden wij, na een eenvoudig ontbijt en een safety-briefing, zien hoe de ballonnen in gereedheid werden gebracht en nadat het sein “veilig” was gegeven opstijgen. Dit is werkelijk waanzinnig. Enerzijds spannend of het allemaal wel goed gaat, maar anderzijds ook een gigantische ervaring. Het opstijgen gaat zo vloeiend dat je het eigenlijk helemaal niet merkt en dat je in no time ver boven het landschap zweeft. En dan het uitzicht…..waanzinnig, geen woorden voor, schitterend enz.

Na een prachtige vlucht stond de champagne klaar en kregen wij het certificaat als ervaren ballonvaarder. Volgens onze piloot was dit nog geen vliegbrevet dus moesten wij daarvoor nog wel even studeren.

De volgende dag stond er weer een bustocht op het programma in de richting van Kalaw. Gelet op de lengte van deze trip was er onderweg nog een bezoek aan een olifantenresort gepland. Bij dit resort werden olifanten die dienst hadden gedaan in de teakhout-bouw een goede oude dag geboden. Als toerist hebben wij ze uiteraard mogen voeren en later in de rivier mogen wassen. Iets dat olifanten echt fijn vinden. Aangekomen in Kalaw stond er een trekking door de omgeving van Kalaw van een halve dag op de planning. Aan het einde van deze trekking werden wij met een plaatselijke trein, een van de weinigen, teruggebracht.

Kalaw was maar een kort bezoek en hierna werd koerst gezet richting Pindaya. Hier is een grot waarin werkelijk duizenden boeddha beelden staan. Aangezien Corry zich niet zo lekker voelde is deze magnifieke attractie aan haar voorbijgegaan. Zij bleef namelijk in de bus. Hierna op naar het volgende hoogtepunt: Het Inle-meer. Een meer dat meer dan 850 meter boven zeeniveau ligt en waar wij een hotel hadden dat alleen door middel van een boot te bereiken was. De volgende dag uiteraard met de boot het Inle-meer bezocht. Alle huizen, hele dorpen, stonden op palen in het water. Wat nog meer bijzonder was, was de teelt van groenten. Op het meer worden namelijk veel tomaten gekweekt…..op het water. Op een duistere manier drijven de tomatenplanten op het water en worden de tomaten vanuit een boot geplukt. Echt heel bijzonder om te zien. Terwijl wij langs deze planten voeren zag je ze gewoon “golven”. Een andere attractie is de manier van vissen door de plaatselijke bevolking. Ze staan op de punt van hun boot met in beide handen een net en houden een peddel tegen hun been vast en kunnen zo ook nog peddelen. In het circus zou dit niet misstaan.

Het Inle-meer was tevens de laatste bestemming van onze reis. Na 2 dagen zijn wij via de luchthaven van Heho weer terug gevolgen naar Yangon waar wij afscheid namen van onze groep. Het grootste gedeelte van hen ging richting Amsterdam en enkelen zetten hun reis, net als wij, in Azië voort.

In Yangon hadden wij nog 1 dag om wat rond te hangen en hebben een high tea in een zeer luxe hotel, gevestigd in een oud koloniaal pand, genoten. Na dit alles zitten wij nu op onze kamer dit artikel te schrijven zodat wij morgen aan een nieuw avontuur in Thailand kunnen gaan beginnen.