Na kerst komt Oud- en Nieuw. Dat vieren we in Bangkok. Dus met de nachttrein naar de hoofdstad. De tickets voor de trein hebben wij maar enkele dagen voor vertrek gekocht en hierdoor was de keus wat beperkt aan stoel- en slaapruimte. Iedereen heeft een vast stoel- en bednummer. In ons geval hadden wij 2 niet opvolgende nummers en zaten wij dus apart in een tweezitter. De vrouw waarmee Corry het zitgedeelte deelde was een vriendelijke (toen nog wel) oudere Europese vrouw. Op onze vraag of ze mogelijk haar stoel zou willen ruilen met die van Ron, zodat ze dan ook nog vooruit kon rijden, was zij wel positief dus zaten wij toch tegenover elkaar. De trein vertrok en al snel veranderde de temperatuur in die van een diepvrieskist. Om deze reden kwam de vrouw plotseling klagen dat ze het koud had en toch graag op haar eigen stoel wilde zitten. Alsof het bij ons warmer was ?? Omdat de ruimte in de trein, zeker op het moment dat de bedden waren opgemaakt, zeer beperkt is, worden de koffers, tassen e.d. in rekken gezet om toch nog enige loopruimte over te houden. Begint die “aardige mevrouw” te zeuren dat onze rugzak op haar koffer staat en dat ze zo geen “access to her suite” heeft. Ron zei haar dat het geen probleem was als ze de rugzak aan de kant zou zetten maar dat vond ze geen goed idee?? Uiteraard behulpzaam als wij zijn hebben wij de rugzak gewoon op haar koffer gezet maar uiteraard moest mevrouw binnen 2 minuten iets uit haar koffer hebben waarna onze rugzak toch ergens anders verdween. Omdat wij toch gingen slapen hebben we het maar zo gelaten. Nu schrijf ik wel slapen maar slapen in de trein lukt natuurlijk niet erg zeker niet als de toegangsdeur van de coupe bij iedere beweging van de trein open en dicht gaat. Achter de toegangsdeur zat de koppeling naar de andere wagon dus op het moment dat de deur open stond maakte dit een hels kabaal. Moet je weten dat de maximum snelheid van de trein slechts 45 km/u is vanwege de belabberde toestand van de rails. Het is dus een geschud en gebonk met herrie waarbij ook de deur nog voor de nodige herrie zorgde. Uiteraard is Ron voor de oplossingen dus werd de deur met een soort touw enigszins vastgebonden. Opgelost. Tenminste toen bleek dat de deur toch ook met regelmaat werd gebruikt door o.a. de wagenbegeleider en deze de deur ook regelmatig open liet staan. Na 10 keer het bed uitgeklommen te zijn was Ron het zat en maakte de deur zodanig vast dat de wagenbegeleider de deur ook niet meer open kreeg. Weer bed uit om hem te helpen. En zo bleven wij de hele nacht in de weer. Dat gaf allemaal niet want in Bangkok wachtte ons een luxe hotelkamer met tweepersoons bubbelbad. Voor het hotel staat een mooie grote kerstboom, dus dat is al meer dan in Chiang Mai. Ook Bangkok zelf is veel meer in feeststemming door versieringen en hier en daar kerstmuziek (ook na kerst).

Ook al zijn we al vaker in Bangkok geweest, de high-lights gaan we toch nog een keer bezoeken. Zo is er het Koninklijk Paleis en de Grote liggende Boeddha. Het beste vervoer, omdat het heel druk is rond deze tijd van het jaar, is de Express-boat. Dit is een soort bus op het water. Met wel 30 stations is dit de snelste manier van vervoer langs de rivier. Voor de toeristenboot betaal je 50 Bat (€ 1,35) voor een enkeltje. Deze boot stop alleen bij de haltes met een toeristische attractie. Wanneer je de reguliere boot neemt kost een enkeltje 15 Bat (€ 0,40). En of je nu 1 of 30 haltes meegaat, maakt niet uit. Soms liggen de attracties tegenover elkaar aan de rivier en dan neem je de pont. Voor 4 Bat (€ 0,11) sta je in 2 minuten aan de overkant. Er zijn zoveel mooie bezienswaardigheden in Bangkok, maar omdat het zo druk was, konden we maar twee dingen doen. Niet getreurd, hebben we weer een excuus om nog eens terug te komen.

Na een douchebeurt is het tijd om Oud- en Nieuw te gaan vieren. We besluiten om naar CentralWorld te gaan. Dat is het grootste shoppingcentrum van Azië. Als we daar aankomen is de hoofdstraat (6 banen breed!) afgezet en staan duizenden mensen voor een groot podium waar de “Marco Borsato, Alie B en K3 van Thailand” ons de avond door zingen. Het is niet toegestaan om alcohol mee te nemen op het feestterrein. Dus vieren we oudejaarsavond met water en limonade. Gaande weg de avond wordt het drukker en drukker. Uiteindelijk zien zo’n 500.000 mensen om 00:00 uur het vuurwerk losbarsten. Geweldig om daar tussen te staan. Maar zo als een goede Thai betreft wordt er niet gedronken en zeker niet gezoend op straat. Na afloop van het vuurwerk gaat iedereen naar huis!?? De muziek is gestopt en alles wordt afgebroken en opgeruimd. Wij hebben nog niet het gevoel dat we iets gevierd hebben, dus in de Tuk-tuk en hop naar Khaosan Road. Dit is hét uitgaanscentrum van Bangkok. Met alleen maar terrasjes, bars en mooie dames. Daar aangekomen komt de muziek je al tegemoet. Oké, hier moeten we dus zijn. We zijn er ook niet alleen. De straat is overladen met mensen. Angstvallig houd ik Ron vast om hem niet kwijt te raken. Hier wordt duidelijk wel alcohol genuttigd, maar er heerst een hele gezellig sfeer. Het is alleen zó druk, niet te doen. En dan die muziek, daar worden we toch iets te oud voor. Na een klein half uurtje zijn we door de mensenmassa heen en kunnen we de straat ernaast in. Hier is het beter te doen. Ook wel druk, maar normaal en de muziek ook. Eindelijk vinden we een tafeltje met twee stoelen, precies genoeg voor ons en ploffen neer. Nu een biertje en wijntje, dat hebben we wel verdiend. Proost, gelukkig nieuwjaar.