Van de ene drukte belanden we in de ander drukte. Maar wat een wereld van verschil. Is Hong Kong super modern, in Hanoi heeft de tijd stil gestaan. Wanneer we geland zijn mogen we via een trap het vliegtuig verlaten en worden we met een bus naar de aankomsthal gebracht. En dat is nog niet alles. In de oude binnenstad van Hanoi, waar wij ons hotel hebben, leven de mensen grotendeels op straat. Het zijn bijna allemaal handelaren en hebben hun “winkel” dan ook op straat. Of het nu om de bloemenverkoopster, het groente-vrouwtje of de ijzersmid gaat. Alles speelt zich af op straat. Het vervoer gaat meestal lopend, met de handkar of met het brommertje. Duizenden rijden kris-kras door de straten en daarbij ook nog taxi’s en autobussen. Oversteken is hier dan ook een sport op zich. Gewoon langzaam oversteken en door blijven lopen, ongeacht wat er aankomt. In drie dagen hebben we nog geen botsing gezien, dus het gaat best. Van het getoeter wordt je in het begin nerveus, maar dat went snel. Gewoon niet naar luisteren, doen zij ook niet.

Ons hotel is eigenlijk een hostel. Ondanks dat hadden wij een kamer met balkon en uitzicht op het zwembad. Dit heeft wel wat uitleg nodig: Het balkon heeft een diepte van 45cm en inderdaad is beneden het zwembad(je). Zei het niet dat het een binnen zwembad is en op 1,5 mtr afstand van ons balkon staat de buitenmuur. Dus een soort van binnen-balkon. Verder is het hostel heel gezellig met veel jeugdige backpackers. Op de bovenste verdieping is het restaurant met een dakterras waar elke avond happy-hour is.

We hebben 3 dagen in het oude centrum van Hanoi doorgebracht en heerlijk van de Aziatische cultuur kunnen genieten. Op de markt nog twee jassen gescoord, want in Sa Pa is het herfst (15 graden). Gisteravond zaten we buiten op straat te eten waar we eerder een filmpje van hebben gemaakt. Gezellig te BBQ-en en ineens grote paniek. Er werd op ijzeren pannen gerammeld en iedereen vloog van de straat. Volgens de mevrouw van het etablissement konden wij wel blijven zitten (de BBQ was immers te heet om op te pakken). Wat was de reden van de paniek? In die straat worden de terrassen te ver op straat uitgestald. Als de politie in aantocht is wordt er gewaarschuwd door middel van roepen en herrie maken. Snel alles op de stoep geplaatst en als de politie weer weg is, wordt alles weer op straat gezet.

Vandaag de oude gevangenis uit de Franse tijd bezocht. Heel indrukwekkend hoe de bevolking gemarteld werd door de Franse bezetting. Hoe harder gestraft, hoe strijdvaardiger zij werden. Die zelfde gevangenis is door de Vietnamezen gebruikt voor Amerikaanse piloten uit de Vietnam oorlog. Zij behandelden de gevangen juist heel comfortabel, zodat deze weinig overlast bezorgden en al heel snel inzagen dat die oorlog onjuist was (volgens de bewoners hier). Ook nog het oorlogsmuseum bezocht. Op de binnenplaats stonden veel tanks en vliegtuigen, zowel van de Amerikanen als van de Russen. Er staat ook een monument als eerbetoon aan de neergehaalde bommenwerpers van de Amerikanen. Ze zijn er trots op dat ze meer dan 4100 vliegtuigen hebben neergeschoten. Het museum is behoorlijk anti-Amerika. Wel een raar idee, omdat bij ons alles juist pro-Amerikaans is.

Nu zitten we in de nachttrein die ons naar Sa Pa brengt. We hebben gekozen voor de luxe variant, de Oriënt Express. Gezellig samen in een vier persoons slaapcoupé. Die jassen zijn geen overbodige luxe want er zitten regendruppels op de ramen. Morgenochtend komen we aan en zijn dan in een heel andere wereld. Rust, groen en bergen. Maar daarover de volgende keer.